Voka West-Vlaanderen ging naar Mexico en gaat later nog naar India. Dit keer niet om nieuwe afzetmarkten te zoeken, ook niet om ter plaatse goedkope productie op te starten. Nee, om arbeidskrachten te vinden. In de provincie is 80% van de beroepsbevolking aan het werk, maar de krapte laat zich toch meer en meer voelen en wat binnen enkele jaren? Omdat ze vinden dat er in ons land geen serieus arbeidsmarktbeleid gevoerd wordt, nemen ze het heft in eigen handen. Ze zijn er zeker van in Mexico en India mensen te vinden met voldoende skills en het taalprobleem lossen ze wel op. Ze worden gesteund door de Wereldbank, die vindt dat ons land een migratiepolitiek moet voeren die op termijn de problemen op de arbeidsmarkt oplost. Selectief werknemers aantrekken, met andere woorden. Wie niet in het plaatje past, komt niet binnen.

Over de huidige migratiepolitiek valt wel een en ander te zeggen. Er wordt een overeenkomst gesloten met een land dat vluchtelingen letterlijk naar de woestijn stuurt. Inclusief vrouwen en kinderen, zoals het trieste plaatje van de dode moeder en haar dochter toont. De staatssecretaris wil geen opvang meer voor alleenstaande mannen, want ze wil voorrang voor vrouwen met kinderen. Het is dweilen met de kraan open. Ze blijven maar komen en de staatssecretaris probeert ze wanhopig en als het ware met blote handen tegen te houden. Zou dat anders zijn, moest ze de raad van de Wereldbank opvolgen? Is die stroom wel tegen te houden? In Europa komt eigenlijk maar een minieme fractie aan van wie op de vlucht is voor oorlog, armoede, droogte … Je houdt ze niet meer tegen, tenzij ze in hun eigen omgeving een menselijk bestaan vinden.

Voka wil mensen overhalen om naar ons land te komen die direct inzetbaar zijn. Zo kennen we ze. Het mag niet te veel kosten en inspanningen voor opleiding moeten beperkt blijven. Ze kijken liever naar de overheid dan naar zichzelf. En toch! Er zijn gewoon te veel inactieven, die niet aan de bak komen. Minder dan de helft van de kortgeschoolden werkt. Mensen met een migratieachtergrond hebben het moeilijker. Te veel werknemers vallen uit omdat ze het werk niet meer aankunnen… Daar kan Voka zelf ook iets aan doen, denk ik zo.

Zoveel jaar terug hebben we Noord-Afrikanen uitgenodigd om in de mijnen en de staal- en textielindustrie te werken. Toen de mijnen dicht waren en de industrie kapot was, bleek dat die mensen nooit in onze samenleving opgenomen werden. Waren ze niet gekomen als (tijdelijke) gastarbeiders? Vandaag hebben we dat nog altijd niet behoorlijk opgelost en roepen sommigen nog altijd dat ze terug naar huis moeten. Voka zou een bijdrage kunnen leveren om eerst dat probleem op te lossen en hen meer aan de slag te krijgen. Laat ons daarna maar zien.

Samenleving & Politiek, Jaargang 30, 2023, nr. 7 (september), pagina 80

• activering
• arbeidsmarkt