Mijnheer de minister van Ambtenarenzaken,
Geachte heer Vandeput,

In 2014 geleden schreef ik hier een open brief aan U, een voor mij nieuw gezicht als minister van Ambtenarenzaken. Nu bijna drie jaar later schrijf ik U opnieuw. Intussen hebben we elkaar nog nooit ontmoet.

Dat is verwonderlijk, want het Comité A - toch het hoogste overlegorgaan voor het federaal openbaar ambt - wordt traditioneel voorgezeten door de minister van Ambtenarenzaken indien de premier niet aanwezig is. Ik heb U daar nog nooit gezien. En ook mijn collega’s in de andere overlegfora getuigen dat U zelden aanwezig bent wanneer er overlegd of onderhandeld moet worden.
Natuurlijk zie ik U soms in de pers. Maar dan moet ik vaststellen dat het heel vaak gaat over uw andere bevoegdheid, namelijk Defensie, en slechts zeer zelden over de administratie. Bij mij wekt dit de overtuiging dat daar uw échte passie ligt en dat U Ambtenarenzaken als bijzaken beschouwt.
En dat, mijnheer de minister, is een fundamentele inschattingsfout.

U zal natuurlijk zeggen: ik voer het regeerakkoord uit, niet meer en niet minder. Inderdaad, de politiek van een kwart besparingen over vijf jaar, een derde minder investeringsmiddelen en het verdwijnen van duizenden ambtenaren is ontegensprekelijk.
Het effect is trouwens erger dan voorspeld. Een collega-minister van U (die trouwens wel altijd op het overleg aanwezig is) heeft letterlijk gezegd ‘dat de federale staat heel slecht behandeld wordt’.

Waarschijnlijk is dat voor U en uw partij, gelet op de obediëntie die U aanhangt, de grootste verwezenlijking.
Dat U daarbij alle burgers van dit land raakt door de dienstverlening te herleiden tot een minimum, zal U worst wezen.

Dat openbare dienstverlening de eerste pijler van de koopkracht is voor de burger, die dubbel de rekening betaalt, houdt U waarschijnlijk niet uit uw slaap. Dat U geen ‘efficiency’, maar chaos en onzekerheid creëert, om dan nadien met interim en outsourcing af te komen, beschouwt U waarschijnlijk als ‘mission accomplished’.

Ook de redesign van de openbare sector, zo leuk aangekondigd, blijkt een lege doos. Het is herleid tot niet meer dan een besparingsoperatie.
Dossiers inzake flexibel werk zijn een aanfluiting en zetten de werking van de departementen op de helling.
De afschaffing van premies, vergoedingen en toelagen zijn schering en inslag. Brugdagen verdwijnen en het schrappen van systemen van flexibel werk en de prikklok veroorzaken verdeeldheid en ongelijkheid.
Intussen kampen de departementen met een tekort aan mensen en middelen, krijgt een efficiënt beleid tegen fiscale fraude geen voorrang, wordt de Sociale Inspectie weggesaneerd, slepen de selectieprocedures bij Selor aan (wegens een groeiend personeelsgebrek) en heeft Justitie af te rekenen met tal van problemen.

U ziet, mijnheer de minister, U kan geen succesvol palmares voorleggen. Uw verwezenlijkingen zijn meestal negatief en getuigen niet van respect voor uw personeel. U bent als iemand die van alles het prijskaartje kent, maar niet de waarde. Kortom, een minister met een besparingsopdracht, niet met een visie.

Chris Reniers
Voorzitter ACOD

Brieven aan Michel I - federale regering - ambtenaar

Samenleving & Politiek, Jaargang 24, 2017, nr. 1 (januari), pagina 40 tot 41

• Brieven aan Michel I
• federale regering
• ambtenaar

HALFWEG MICHEL I