De pers klaagde zowat elke dag dat de voorbije campagne geen verkiezingsthema had, of beter dat er elke week een ander was. Waar vanaf januari de klimaatbrossers het nieuws beheersten en er meteen een gigantische campagne tegen die scholieren begon, werd dat na een tijd blijkbaar niet meer een onderwerp waar de kiezer zich zorgen moest om maken. Het incident van de dag zorgde meteen dat de bevoegde minister die week veel geld eiste voor respectievelijk zorg, onderwijs, justitie, mobiliteit of pensioenen. Nu is er geen comité van politicologen dat elke week het verkiezingsthema vaststelt. Dus is het enige wat iets tot thema maakt…de pers zelf. Die om commerciële redenen graag van thema én van politicus van het jaar verandert. De Morgen lanceerde de fascist (niet veel neo aan) Van Langenhove met een zeer kritisch interview met vragen als 'Ik vond het dapper dat u toen, net na de geslachtsverandering van VTM-journalist Bo Van Spilbeeck, dat debat aandurfde'. Van Langenhove zelf deelde dat interview op Twitter als: 'Aangenaam en uitgebreid interview achter de rug met @jdceulaer.'

Maar Vlaams Belang werd ook in de andere Vlaamse media als een gewone partij behandeld. Met het tenenkrullend moment waarop de sp.a-voorzitter samen met die van Vlaams Belang slijm maakt. Als metafoor kon het tellen. In de prehistorie gaven democratische politici zelfs geen hand aan de Vlaams Blokker van dienst. Niet dat het die partij ooit gestopt heeft. De verkiezingsavond van 26 mei was bijna een heruitzending van die van 1991. Dezelfde analyses over de kloof met de burger en het signaal van de kiezer. Maar waar in 1991 niemand aan dacht, werd meteen gesuggereerd: waarom geen regering met Vlaams Belang? Een tactisch spel als een ander dat de druk op elke partij om tot een akkoord te komen zonder te hoge eisen te stellen, opvoert. Braaf zijn of we gaan met Belang in zee. De VRT en vele culturele instellingen zullen onvermijdelijk nog meer aan zelfcensuur doen nu hun Raden van Bestuur voor de helft worden bezet met weldenkende Vlamingen. Het debat op de verkiezingsavond zelf, waar elke partijvoorzitter iets mocht zeggen in een split screen met Bart De Wever die meteen mocht repliceren wat voor nonsens zijn collega had uitgekraamd, wordt het model van de toekomst.

Met de verkiezingsuitslag valt het te vrezen dat de concurrentieslag in de media op rechts pas echt begint. Wie kan het meest die 40% Vlaams-nationalistische kiezers bekoren, en daar kijkers of lezers afsnoepen van de andere krantengroep? Over de progressieve lezers hoeven ze zich geen zorgen te maken. Die krijgen in hun huiskrant wekelijks een zelfverklaarde linkse socioloog die de achterlijke progressieven leert dat ze het altijd al verkeerd voor hadden en het tijd is om aan de 20e
eeuw te beginnen. Wie nog progressief is, zal zich in de toekomst moeten vastklampen aan z'n abonnement op Samenleving & Politiek, Mo Magazine en Apache. Ik gooi er nog DeGroene Amsterdammer bovenop. We zullen het nodig hebben.

*. Een druppel holt een steen uit, niet door kracht maar door vaak te vallen.

Samenleving & Politiek, Jaargang 26, 2019, nr. 6 (juni), pagina 80