"In heel Europa hielden de mensen zich aan de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten van de Europese Unie. In héél Europa? Nee, enkele kleine nederzettingen bleven moedig weerstand bieden aan de overweldigers…" Orbanix en Kaczynskix roerden alle dagen in hun toverketel waarin ze een snufje bedrog, een stevige lepel corruptie, een handjevol mensenrechtenschendingen bij peperden met fake news teneinde dat giftige brouwsel via de barden van de bevriende pers aan de dorpsgenoten op te lepelen.

In het album Orbanix en de Omgekeerde Wereld leven de onderdrukkers niet in het machtscentrum van het Grote Europese Rijk, maar in de dorpjes die zich verzetten tegen de boze verdedigers van de democratie. In de Omgekeerde Wereld worden de basisprincipes van de rechtsstaat, de democratie en de grondrechten van burgers omschreven als een dictatuur en een inperking van de vrijheid. Mensenrechten schenden, is toch een kwestie van nationale soevereiniteit. Daar heeft geen ander stamhoofd zich mee te bemoeien.

Nochtans weergalmt diezelfde onzin ook doorheen de sociale media via de toeters van de trollenlegers die zich achter het oprukkende populisme hebben geschaard. In het dorpje dat wij zo goed kennen, Vlaanderen, wordt het verzet van Orbanix op gejuich onthaald door verzetsleider Tom Graikos, zoals de Vlaming genoemd wordt. Ook hij laaft zich aan de toverdrank uit de ketel van Orbanix. De verspreiding van het gif vormt een ernstige bedreiging voor het Grote Europese Rijk dat er al meer dan een halve eeuw in geslaagd is de vrede te bewaren op het continent.

Jarenlang hebben in de Omgekeerde Wereld de leiders van het Grote Europese Rijk weggekeken van de fratsen van Orbanix. Die behoort tot dezelfde stam als de Europese christendemocraten, die ook al jaren doen alsof hun neus bloedt. En zo bleven die hele tijd grote geldstromen uit de schatkamers van het Europese Rijk naar de weerbarstige dorpjes stromen.

In de Grote Vergadering van het Europese Rijk kregen ze er echter genoeg van. Als de dorpen van Orbanix en Kaczynskix nog geld wilden ontvangen, zouden ze zich moeten neerleggen bij de rechtsstaat en de democratie. De meeste leiders van het Grote Rijk stemden toe. Maar ze stootten op een onvoorziene tegenslag. Want de schatkist van het Grote Rijk had 27 sloten, die pas geopend konden worden als alle leiders hun sleutel in het sleutelgat zouden steken. De snode Orbanix en twee kompanen weigerden dat, zodat het Grote Rijk zonder geld kwam te zitten. En dat terwijl die munten nodig waren om de plagen waarmee het Grote Rijk te kampen had, te kunnen bestrijden.

En zo kwam het dat enkele weken voor de publicatie van dit album, de leiders van het Grote Rijk en de Grote Vergadering de messen slepen om voorgoed komaf te maken met Orbanix. Of hen dat zal lukken lezen we in de volgende aflevering: Orbanix en de Nederlaag.

Samenleving & Politiek, Jaargang 27, 2020, nr. 10 (december), pagina 72

• tot slot
• Viktor Orbán
• Hongarije