Zes mannen zitten opgewonden naast elkaar
ze dragen allemaal hetzelfde pak, dezelfde das
er zijn meer tinten donkerblauw dan je zou denken

Daaronder hebben ze, echt allemaal,
een soort lichtbruine punten aan hun voeten
die men op trouwrecepties en partijcongressen in dit land
geklede schoenen pleegt te noemen

Kledij is al dan niet toevallig ook het onderwerp van hun debat
meer specifiek gaat het over restricties en modaliteiten van de klederdracht
bij vrouwen in het algemeen, bij vrouwen ook
in het bijzonder

De vrijheid om te mogen kiezen is ons hoogste goed,
dat is zowat de opvatting die alle heren in dit groepsportret
erg vurig en ook innig met elkander delen

Niemand moet onze vrouwen gaan vertellen wat ze wel en wat ze niet –
geen enkele god, geen enkele vent mag mensen dwingen of beperken
wij zijn hier vrij, vestimentair, om echt honderd procent onszelf te zijn
enfin

Wingtips
zo heten die bijzondere, lederen schoenen
ik koop ze bij een Italiaan, beweert de ene in het midden van de foto
ik laat ze door mijn vrouw online bestellen, antwoordt een ander (helemaal rechts)

Ik wil nog eens herhalen, zegt de ene met het witte jersey overhemd
(en aan zijn stem is goed te horen dat het debat hiermee wordt afgerond)
de vrijheid om te kiezen wat je denkt en wat je draagt
– en hij last een stilte in die lang genoeg is om aan dit moment gewicht te geven –
die pakken ze mij
die pakken ze ons
die pakken ze hier niemand af, enfin

En laat ons daar nu maar een goed
gesponsord glas op drinken

• Samenleving & Poëzie