Socialistische burgemeesters botsen op een antisocialistisch beleid bij de hogere overheden.

Voor sp.a lijkt lokale politiek vandaag op de Dien Bien Phu-strategie van het Franse leger in Vietnam. Het beeld van Groen toont gelijkenissen met Mao’s Lange Mars.

De politieke hoofdkwartieren van PS, MR en cdH kijken met de nodige ongerustheid uit naar de gemeenteraadsverkiezingen.

Er zijn geen twee meer verschillende stadsbesturen dan Antwerpen en Gent. Maar welke stenen hebben ze verlegd na 6 jaar bestuur?

In welke mate participeren jongeren in het lokale beleid van Antwerpen en Gent? En hoe ziet de jongerenparticipatie van de toekomst eruit?

Ik vind dat Google bij het ingeven van de term ‘vriendjespolitiek’ direct ‘Oosterzele’ als resultaat zou moeten geven.

Hoe kunnen we opnieuw ‘open’ steden bouwen waar mensen samenleven en om geven?

Hier wonen heeft ons verlangen in de stad te leven maar onze kinderen de charme van een dorp mee te geven, vervuld. Alleen is er dat verdomde fijn stof.

Van steden opnieuw de motor van lokale tewerkstelling voor iedereen maken, dát is de inzet van 14 oktober.

Gent is op weg een ware commonsstad te worden. Maar welke andere Vlaamse steden beginnen hier na 14 oktober mee te experimenteren?

Oostende heeft haar kuren en dat maakt haar net zo aantrekkelijk. De stad begrijpen, beheersen en omvatten, is moeilijk voor een buitenstaander.

We pleiten voor het terugbrengen van de huurwaarborg naar 1 maand en het inzetten van een centraal huurwaarborgfonds.

We horen regelmatig dat steden niet veel kunnen doen aan hun armoedecijfers, maar met het lokaal woonbeleid hebben ze wel een erg belangrijke hefboom in handen.

De totale Vlaamse huisverpleging rijdt dagelijks een kleine 15 keer rond de evenaar.

Het boek biedt een ontluisterende kijk op het wedervaren van het districtsbestuur in Borgerhout met een nogal ongezond revanchistisch Antwerps stadsbestuur.

De Kleine Rus zegt het niet vlakaf – daarvoor is nog te veel trots over – maar je merkt hoe er op zijn arbeidersmoraal behoorlijk werd ingebeukt.

Ik ben ook wel overtuigd van het Antwerpse voorbeeld. Toch blijft er ook een aarzeling over: is iedereen wel bereid om die rollen van burgerparticipatie op te nemen?

Dit ogenschijnlijk eenvoudig receptenboek voor democratisch zelfbeheer verdient aanbeveling.

Alle lintjes die de burgemeester van Antwerpen de voorbije 6 jaar mocht doorknippen: allemaal de schuld van de sossen.