Schaam u, meneer Jambon. Ondanks dat bepaalde partijen binnen uw regering het land al 20 jaar gijzelen om 'meer Vlaanderen' te creëren, helpen jullie al die bevoegdheden die jullie in handen hebben alleen maar om zeep. Dat is de trieste waarheid achter deze Vlaamse regering.

Wie eind januari op de nationale nieuwjaarsreceptie van Vooruit was, herkent hierin de sterke woorden van onze voorzitter Conner Rousseau. Helaas resulteerde het in de meest klassieke, banale reactie: 'Het is allemaal de schuld van de sossen.' Maar dit kon niet verder weg liggen van de waarheid, na 10 jaar oppositie voor de Vlaamse socialisten. En vooral: de burger gelooft het al lang niet meer.

Want laten we eens een kijkje nemen naar het 'palmares' van deze Vlaamse regering, naar hun 'prestaties' van de afgelopen 10 jaar. Bovenaan de lijst staan de ongezien lange wachtlijsten (ironisch, maar waar), de onbekwaamheid om gewone mensen te beschermen en de kunde om zelfs met de voorziene middelen slecht beleid te voeren.

Zo wachten meer dan 15.000 kinderen, een Sportpaleis vol, al jaren op een plek in de jeugdzorg. En ondertussen worden zij dag in dag uit geconfronteerd met hun harde dagelijkse realiteit. Meer dan 180.000 mensen staan op de wachtlijst voor een sociale woning, terwijl de huurprijzen op de privémarkt alleen maar toenemen. En ondertussen moeten zij lijdzaam toezien hoe een minister van Wonen zich meer als een corrupte sheriff dan een bekwame metser gedraagt. Zittend op miljarden euro's, zonder de handen uit de mouwen te steken. Kijk naar al die personen met een handicap die recht hebben op een persoonsvolgend budget, maar daar soms tot 20 jaar op moeten wachten. Dat is als ze al geen proefkonijn worden van een falend systeem. En dan heb ik het nog niet over onze allerkleinsten en alleroudsten, waarvan we niet eens zeker zijn dat zij de juiste zorg krijgen omdat deze regering te gierig is en er naar lieve lust op los bespaart.

Deze regering rechtvaardigt haar wanbeleid met de haperende speelplaat: een begroting op orde, ten koste van alles en iedereen.

Deze Vlaamse regering slaagt niet in haar meest primaire taak: het verschil maken. En daar is de hardwerkende Vlaming die elke dag zijn stinkende best doet, de dupe van. Dit is een Vlaamse regering die zegt: schuif maar aan in de rij. De ellenlange wachtrij. Een regering die haar wanbeleid rechtvaardigt met de haperende speelplaat: een begroting op orde, ten koste van alles en iedereen. Het doorgedreven 'goede huisvader'-principe. Maar welke goede huisvader laat zijn kind of kleinkind jaren wachten op de juiste zorg (Welzijn)? Welke goede huisvader stuurt zijn meest kostbare bezit naar onveilige en overwerkte crèches (Kinderopvang)? Welke goede huisvader laat zijn kinderen in een slecht geïsoleerde onbetaalbare woning (Wonen)? Met als kers op de taart: geen visie voor de toekomst van zijn kinderen.

Hoe kleingeestig is deze regering dan om wél te verwachten dat een volgende generatie het maakt, zonder het geluk te hebben om van thuis iets mee te krijgen? Want waar je wieg staat, is met dit falend beleid bepalend voor je toekomst. Hoe bekrompen is deze regering om ervan uit te gaan dat grootouders dichtbij het tekort aan (betaalbare) plaatsen in de crèche wel zullen opvangen? En hoe kortzichtig is deze regering als ze de beste opvoeding verwacht van ouders voor hun kinderen, wanneer ze weigert het kindergeld te indexeren en cursussen Nederlands onbetaalbaar en onbereikbaar maakt?

En dat maakt mijn conclusie alleen maar krachtiger: van deze Vlaamse huisvader zou ik geen opvoedingstips aannemen. Want er is geen enkele garantie dat je kinderen later goed terechtkomen. Enkel dat ze jaren moeten wachten waar ze recht op hebben.

Van deze Vlaamse huisvader zou ik geen opvoedingstips aannemen.

Binnen twee weken is het opnieuw 1 mei. Het spreekt voor zich dat wij socialisten dan weer volop pleiten voor meer koopkracht, solidariteit en gelijkheid. Dat betekent investeren op het Vlaamse niveau: in kindergeld, in kinderopvang, in beter onderwijs. En dat betekent ook een Vlaamse regering die meer dan 5 minuten politieke moed heeft.

Dat is de plicht die deze Vlaamse regering heeft: een toekomst garanderen voor elke inwoner en het geloof in een sterke toekomst aanwakkeren. Tot nu toe lijkt ze vooral bezig met de burger het omgekeerde te doen: beloftes belanden bij het grof vuil, stilstand is de aloude trend en de Vlaming krijgt vooral een plek op een wachtlijst. Resultaat: het verlies van geloof en hoop in de overheid. Nochtans hebben de inwoners van Vlaanderen recht op een regering waar ze kunnen op rekenen, niet één waar ze moet blijven op wachten.

Dat zal ook de inzet zijn van de Vlaamse verkiezingen in 2024, met extremen die baat hebben bij meer wantrouwen en verdeeldheid. Enkel een investeringsregering kan dat tij keren, een Vlaamse regering waarin Vooruit weegt en het verschil maakt.

• column
• Vlaamse regering
• Jan Jambon