Vlaamse regering

Vooruit heeft met het Vlaamse regeerakkoord een terrein gecreëerd waarop linkse strijd kan worden gevoerd. Er liggen kansen voor ministers Depraetere en Gennez.

Het Vlaanderen van N-VA en Vooruit is warm voor wie werkt en Nederlands spreekt, en koud voor wie het moeilijk heeft.

De slinger slaat nog meer door in de richting van een activeringsbeleid van financiële sancties en plichten. Nochtans is er vooral nood aan integrale dienstverlening.

De regering-Jambon doet precies het omgekeerde van wat nodig is om haar grootste ambitie waar te maken: de werkzaamheidsgraad optrekken naar 80%.

Hoe mooi de woorden ook mogen zijn, het feit blijft dat de gewone Vlaming erop achteruitgaat, en deze regering werkt voor een klein deel van de bevolking: de hoge middenklasse.

De inwoners van Vlaanderen hebben recht op een regering waar ze kunnen op rekenen, niet één waar ze moet blijven op wachten.

De burger is steeds meer overgeleverd aan lokale keuzes en een ontmantelde centrale overheid. Dat is onrechtvaardig.

Immo Somers verkoopt de zorg aan vastgoedfondsen en multinationals.

Extra inkomsten niet investeren als het moeilijk gaat in het gezin, is dat goed huisvaderschap?

Het huidige systeem is gewoon niet geschikt om in crisistijden mensen gericht te ondersteunen, en ook in normale tijden is het niet doelmatig genoeg in de strijd tegen armoede.

De diepe crisis in kinderopvang en onderwijs tonen hoe schrijnend de Vlaamse regering het daglicht negeert en naliet die crisis te ontwijken.

Laten we met de kam gaan door de zaken die we nu als overheid subsidiëren en overheidsmiddelen herschikken.

N-VA wringt het klimaatvraagstuk in het nationalistische schema van 'Vlaamse transfers' naar Wallonië (en Polen) die 'onze welvaart' ondermijnen.

Ruimtelijke ordening werd herleid tot zoveel mogelijk vergunningen afleveren en achterpoortjes wijd openzetten, zodat de uitzondering weer de regel werd en wie geld heeft zijn gang kan gaan.

Of de stedelijke agenda van het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen bijdroeg aan de opkomst van Vlaams Belang kunnen we niet hard maken. Maar de gelijkenissen zijn wel opvallend.

Thema’s van kwaliteit en kennis kunnen niet aan conservatieven worden overgelaten, maar vragen om een sociaaldemocratische visie.

Laten we de beschikbare middelen efficiënter inzetten. Dan kunnen we hoger onderwijs zelfs kosteloos aanbieden.

‘Leerkrachten werken 22 uur per week en hebben veel vakantie’. Een les uit de praktijk.

Finland wordt wel eens het beste onderwijsland van Europa genoemd. Wat kan Vlaanderen leren van de Finse scholen?

Jaouad zorgt dat mensen het warm hebben. Hij doet wat de meeste mensen zelf niet kunnen omdat het hun petje te boven gaat.

Het is niet langer aanvaardbaar dat wie met de jongste leeftijd werkt, het minst betaald wordt.

Onderwijs is wellicht de lastigste Vlaamse portefeuille, maar tegelijk ook veruit de belangrijkste.

Opletten met N-VA, zelfs al komt ze met een ‘mooi aanbod’.