Het personeel van Delhaize voert een verloren strijd als het zich blijft verzetten tegen de verkoop van hun winkel aan zelfstandigen. Het is duidelijk dat hun franchisenemers valse zelfstandigen zijn: ze roepen wel het gevoel op van kruideniers, maar ze mogen niet beslissen waar ze aankopen, wat de prijs is, en ook al niet wat de naam en het logo van hun winkeltje is. Zelfs de reclame wordt centraal geregeld.

Dit is trouwens nog maar de eerste stap. Het is al een tijdje duidelijk dat de supermarkten zoals we die kenden geen lang leven meer beschoren zijn. AH Holding heeft een langetermijnstrategie om alle Delhaizes gewoon op te doeken zodat de Albert Heins die concurrentie alvast kwijt zijn. Zoals het management het aanpakte, kunnen ze het mooi spelen dat de vakbonden enkel voor hun eigen belang opkomen en niet eens voor het stakende personeel. Maar over een paar jaar zullen we wel merken dat Albert Hein kiest tussen de mooiste locaties en de Delhaizewinkels inpalmt of gewoon sluit.

De klanten kunnen hun SuperPlus kaart zonder verlies van puntjes inruilen voor een AH Bonuskaart, met een portie poffertjes bovenop. Dat vangt al veel protest van de klanten op.

De Delhaiziens kunnen beter het management op hun woord nemen. Gewoon met z'n allen de winkels overnemen en uitbaten als ware kruideniers.

De Delhaiziens kunnen dus beter het management op hun woord nemen. Gewoon met z'n allen de winkels overnemen en uitbaten als ware kruideniers. Zie je die Spaanse mercado's voor ogen, die charmante (en door toeristen overrompelde ) overdekte hallen waar elk standje met vis, vlees, groenten, kruiden, koffie, … door een kleine zelfstandige wordt uitgebaat. Geen nood aan grote reclames, aan wekelijkse spam aan alle klanten en geen flink stuk van de winst afstaan aan het management en de aandeelhouders.

Idealiter kopen ze zoveel mogelijk bij lokale boeren en vissers. Als de prijs van een kilo aardappels niet meer de winst van Delhaize en de Boerenbond moet financieren, houden ze er allebei meer aan over.

Het hoeft ook niet zoveel te kosten. Met een paar goeie advocaten kan je zeker argumenteren dat hier de verkrijgende verjaring speelt (art. 3.26 - 27 van het Nieuw Burgerlijk Wetboek). Wie gedurende 10 jaar feitelijk het recht op een onroerend goed uitoefent, kan er bij vonnis rechtmatig eigenaar van worden. Wie dus al 10 jaar de verantwoordelijkheid droeg over pakweg de groenten, vlees- of vistoog van Delhaize kan die zonder kosten definitief opeisen. Dat die de eindverantwoordelijke was, kan elke klant bevestigen die bij elk probleem met het aanbod hoorde omroepen 'Droge voeding, kassa 4'.

De solidariteit onder de Delhaiziens kan blijvend een rol spelen. De anciens die hun kraam opeisten kunnen vlot ook hun collega's, zeker die van het onderhoud en de boekhouding, tewerkstellen in een coöperatieve. Aangezien ook in Nederland de merknaam vrijkomt, kunnen de Belgische winkels zich weer vlot COOP noemen. Wie weet komt er ooit weer een supermarkt COOP in het gebouw van Vooruit.

Samenleving & Politiek, Jaargang 30, 2023, nr. 5 (mei), pagina 72

• Delhaize
• arbeidsmarkt
• loonpolitiek