De verkiezingsuitslag van 9 juni 2024 ligt er. Vooruit hoort bij de winnaars van deze verkiezingen. En er moeten twee regeringen gevormd worden. Dat zet journalisten aan tot gretig schrijven. Tal van analyses volgen, zowel gebaseerd op cijfers als op het buikgevoel van veel commentatoren. Maar één ding staat vast: de partijen die de huidige Vlaamse regering vormen, gaan er allemaal op achteruit. Zij werden genadeloos afgestraft door de kiezer. En dat kan ook niet anders als je het beleidsresultaat van 10 jaar rechts in Vlaanderen bekijkt: achteruitgang.

De centrumrechtse coalities onder Bourgeois en Jambon wonnen geen enkele zetel bij in tien jaar tijd. Sterker, ze verloren in twee stappen de helft van hun zetels. Van de 89 zetels in 2014 blijven er nu nog 56 over. 43 zetels verlies, goed voor 48%.

De centrumrechtse coalities onder Bourgeois en Jambon verloren in twee stappen de helft van hun zetels.

Er is maar één conclusie mogelijk: de Vlaamse kiezer is deze ploeg én hun beleid moe. Dit is zelfs geen zesjescultuur meer, het is een zware buis en niets minder.

Op één debat tijdens deze campagne vroeg ik de kopman van N-VA voor het Vlaams Parlement een simpele vraag: ‘Vertel me eens wat je nu Vlaams beter doet?’. Ook al zou je verwachten dat een overtuigd Vlaams-nationalist met een hele reeks voorbeelden zou proberen het publiek te overtuigen, verraste het antwoord me. “Het Vlaams onderwijs, kijk maar naar Brussel.”

En ook al heeft het Nederlandstalige onderwijs in Brussel veel aantrek, wisten de West-Vlaamse kiezers in de zaal wel beter. Kwam N-VA, na een legislatuur vol van lerarentekorten, dalende onderwijskwaliteit en capaciteitstekort onder minister Weyts, nu werkelijk af met dat voorbeeld? Is that the best you got? Is dat uw kracht van verandering? Een minister zonder visie, zonder plan, zonder broek.

Is dat uw kracht van verandering? Een minister zonder visie, zonder plan, zonder broek.

Een decennium rechts bestuur in Vlaanderen leverde een triest resultaat op. Wie een slimme Vlaamse overheid wenst die mensen die keihard hun best doen vooruit stuwt, komt bedrogen uit en moet vooral … wachten. Bestaande wachtlijsten (personen met een handicap, jeugdzorg, sociale huisvesting) liepen op, en er kwamen er ook nieuwe bij. Deze regering slaagde erin om bijna 2.000 plaatsen in de kinderopvang te doen verdwijnen en 3.400 bushaltes te schrappen.

En dat is waar gewone mensen van wakker liggen. In West-Vlaanderen legden we meer dan 600 km huisbezoeken af. Aan bijna elke deur ging het over afgeschafte bushaltes, langere wachtlijsten en besparingen op het kindergeld. Die vragen, die eisen blijven overeind. Het feit dat het te weinig over het Vlaamse beleid ging tijdens de campagne, stelden N-VA en CD&V in staat om te doen alsof ze daar niet hebben meebestuurd. Maar de kiezer beseft heel goed wie een miljard euro bespaard heeft op onze kinderen, de lobby beloonde en de rekeningen voor gewone dingen enkel maar duurder maakte.

Vooruit wil haar verantwoordelijkheid nemen. Maar enkel met een ander, socialer en warmer beleid in Vlaanderen.

Ondertussen loopt de verkenningsronde voor een nieuwe Vlaamse regering. Wie een koerswijziging wil in het Vlaams beleid, kan op Vooruit rekenen. Vooruit voerde een campagne voor meer koopkracht, betere en betaalbare zorg en investeringen en hervormingen in kinderopvang en onderwijs, met liefst van al een minister van het Kind. Die strijd voor meer gezondheid en koopkracht werd beloond in het stemhokje.

Vooruit wil haar verantwoordelijkheid nemen. Maar enkel met een ander, socialer en warmer beleid in Vlaanderen. Wij passen voor een regering-Jambon 2.0. Op Welzijn, Kinderopvang, Onderwijs, Openbaar Vervoer en Wonen is een koerswijziging nodig. Een extreemrechtse regering in Vlaanderen is dankzij de winst van Vooruit onmogelijk. Vermijden dat er een rechts beleid gevoerd wordt, zal aan onderhandelingstafel moeten gebeuren. Op Vooruit kan je rekenen.

• colum
• verkiezingen
• Vlaanderen