leefloon

Dit is de terugkeer naar een model waarin de grondslag van armoedebestrijding zich niet bevindt in sociale rechten, maar in disciplinering en controle.

Morrelen aan het leefloon, zoals de regering-De Wever plant, heeft niks te maken met fundamentele socio-economische hervormingen. Het gaat er puur om de bijstand te beperken.

Mensen in maatschappelijk kwetsbare situaties aan de slag krijgen, is helaas niet gelijk aan het indrukken of omdraaien van een startknop.

Een maatschappelijk werker moet zoveel verantwoording afleggen aan instanties dat ze soms de weg naar wat eigenlijk nodig is voor een gezin niet meer vindt.

Telkens opnieuw moet ik als onderzoeker politici wijzen op hun veronderstelling dat veel mensen te veel leefloon krijgen.

Als ik vertel dat ik werk rond de automatisering van beslissingen in de sociale zekerheid, weet ik dat er achter de gefronste wenkbrauwen van mijn gesprekspartners heel wat gedachten voorbijflitsen.

Wat als we een zekere foutenmarge voor lief nemen en het leefloon toekennen als er in de administratieve data geen enkele indicatie is om dat niet te doen?