N-VA en MR vormen wellicht de spil van de volgende ‘Arizona’-regering. Voor ons buitenlands beleid is dit dramatisch, want hun visie op het Israëlisch-Palestijns conflict is uiterst problematisch. Voor deze partijen lijkt het hele conflict begonnen met de aanval van Hamas op Zuid-Israël op 7 oktober 2023. Ze willen dat er gezwegen wordt over de Israëlische landroof en onderdrukking voorbij de eigen erkende grenzen.

Voor de komst van het zionisme naar Palestina eind 19^e eeuw, vertegenwoordigden de Joden er geen 5% van de bevolking. In 1948-49, na veel geweld en etnische zuivering door zionistische milities, ontstond de internationaal erkende staat Israël. In 1967 veroverde Israël de resterende 22% van het Britse ‘mandaatgebied’ Palestina, meer bepaald Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Meteen begon de kolonisering van dit gebied in de vorm van nederzettingen en onderdrukking van de lokale bevolking. Uit deze uitzichtloosheid voor de Palestijnen en straffeloosheid voor Israël ontstond in 1987 Hamas.

In juli 2024 beoordeelde het Internationaal Gerechtshof in Den Haag de bezetting sinds 1967 als illegale annexatie en de nederzettingen als schendingen van het oorlogsrecht. Israël staat met zijn juridisch standpunt helemaal alleen. Oorlogsmisdaden van pro-Palestijnse verzetsorganisaties veranderen hier niets aan. Zo’n redenering zou illegale bezetters enkel aanmoedigen de lokale bevolking lang genoeg te mishandelen om dit soort radicalisering uit te lokken. Ook het feit dat de Palestijnen oneervolle Israëlische compromisvoorstellen hebben afgewezen, maakt de bezetting niet meer rechtvaardig of legaal.

N-VA en MR dringen het eenzijdige frame op van Israël als slachtoffer.

Ondanks dit alles dringen N-VA en MR het eenzijdige frame op van Israël als slachtoffer. Aan de zijde van de Israëlische ambassadeur noemde Bart De Wever Israël ‘het Licht.’ In september 2024 tweette N-VA-kopstuk Theo Francken nog letterlijk: “Het vrije Westen moet zich vol achter Israël scharen.” Volgens N-VA en MR voert Israël een overlevingsstrijd tegen Hamas, het Libanese Hezbollah en hun broodheer Iran. Die actoren moet je natuurlijk streng veroordelen, daar is in België en de EU ruime consensus over. Maar de nucleaire macht Israël, die tot de tanden bewapend wordt door de VS, Duitsland en Groot-Brittannië, verkeert nu niet in existentieel gevaar. Wie een overlevingsstrijd voert, zijn de Palestijnen, aan wie zelfs hun rechtmatige gebied tussen de Jordaan en de grens van 1967 niet gegund is. Vandaag zijn ze nergens meer veilig voor Israëlische bommen, uithongering en pogroms.

Tijdens het openingscollege Politicologie aan de UGent in september 2024 legitimeerde MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez het grootschalige Israëlische geweld: “Kent u één oorlog in de geschiedenis zonder burgerslachtoffers? Na de aanslagen van 11 september 2001 hebben we twee oorlogen gevoerd, één in Afghanistan en één in Irak. België was daarbij. Bij die conflicten zijn minstens een half miljoen doden gevallen. Is er vandaag iemand in de zaal die denkt dat België daarom een genocidaire staat is?” Bouchez en Francken vonden het opblazen van duizenden Hezbollah-beepers in Libanon overigens “geniaal”. Volgens experts was het een oorlogsmisdaad. De aanslag droeg bij tot de escalatie richting Libanon.

Uitzonderlijk, desgevraagd en met veel meel in de mond bekritiseren N-VA en MR wel eens het grove geweld en de illegale kolonies. Dit zijn obligate puntjes van kritiek om bepaalde flanken af te dekken. In hun massacommunicatie gaan ze er nooit zelf over beginnen. Aan de ‘tweestatenoplossing’ bewijzen ze enkel lippendienst, want ze blokkeren elke actie voor Palestina of tegen Israël. Denk aan de erkenning van Palestina als staat, de opschorting van het EU-Associatieakkoord of een boycot van producten uit illegale kolonies. Op de vraag hoe de voortdurende bouw van nederzettingen op gestolen land kan gestopt en teruggedraaid worden, is het enige antwoord ‘een onderhandelde oplossing.’ Hoe die eruit ziet met nu al 700.000 Israëlische kolonisten is een raadsel. Berichten vanuit de Arizona-onderhandelingen bevestigen deze obstructie opnieuw.

Het frame van “het westerse Israël tegen de moslimterreur” lokt islamofobe en racistische kiezers.

Waarom doen ze dit? Hengelen naar zionistische stemmen in Antwerpen en Brussel is niet de enige reden. Het frame van “het westerse Israël tegen de moslimterreur” (in plaats van “Israëlische landroof gevolgd door Palestijnse radicalisering”) lokt islamofobe en racistische kiezers. In het laatste VRT-verkiezingsdebat op 8 juni stelde Bart De Wever dat vluchtelingen uit Gaza hier niet moeten komen, maar ‘in de regio’ moeten worden opgevangen. Over Oekraïense vluchtelingen heeft N-VA nooit zoiets gezegd. Deze discriminatie op basis van identitaire constructies is opnieuw voor een bepaald soort kiezers bedoeld.

Met hun steun voor het Israëlische regime ondermijnen deze partijen mee het VN-Handvest en de internationale rechtsorde, waarin oorlogsmisdaden en de annexatie en kolonisatie van andermans grondgebied verboden zijn. Het kan hen ook niets schelen dat de Europese steun aan dit Israël onze soft power in de niet-westerse wereld doet kelderen. Hiervan profiteren Iran, Rusland en China.

De pro-Israëlische politieke partijen genieten hierbij van een onderbelicht mankement in onze democratie: zij moeten zich enkel verantwoorden bij de Wetstraatpers, die terzake weinig kritisch en deskundig is. Zo blijft ook hun hallucinante dubbele standaard ten aanzien van Israëlische en Russische misdaden onbesproken, hoewel het in beide gevallen gaat over illegale landroof en massale wreedheden. Zelfs in de aanloop naar de dubbele verkiezingen van 2024 werd N-VA hierover nooit serieus aan de tand gevoeld. Dit sluit aan bij een breder fenomeen, namelijk de blijvende nood aan een volwassen debat over deze kwestie, op basis van een eerlijke politieke analyse van de ongelijke verantwoordelijkheden, voorbij de platitudes die Israël altijd weer doen winnen.

Samenleving & Politiek, Jaargang 31, 2024, nr. 9 (november), pagina 2 tot 3

• edito
• Israel
• N-VA
• MR