edito

De visie van N-VA en MR op het Israëlisch-Palestijns conflict is uiterst problematisch.

Men keert terug naar het meervoudig stemrecht van vroeger, omdat overal waar de opkomstplicht niet bestaat het vooral de ‘lagere klassen’ zijn die niet gaan stemmen.

Krijgen we straks weer stevige besparingen, net zoals in 1982 met Martens V?

We gaan de sociale zekerheid op haar 80ste verjaardag toch niet splitsen?

Het internationalisme is vandaag niet langer links, maar vooral extreemrechts.

Politiek gaat over meer dan dingen doen voor de mensen. Het is een strijd om hoe je de samenleving wil vormgeven.

Het lijkt soms alsof het politieke lot van ons land al is beslecht en het cordon sanitaire al is gebroken. Maar, voor zover ik weet, moeten de verkiezingen nog plaatsvinden.

Vandaag blijven de meeste Europese politici vastzitten in hun destructieve tunnelvisie. Zij missen de moed en het morele kompas om rechtsomkeer te maken.

Flexi-jobs, lagere patronale bijdragen, loopoptimalisatie, vennootschappen,... Willen we de sociale zekerheid nog wel financieren?

In Vlaanderen bezit een aantal politici en intellectuelen de sleutel om de poorten van de bagger open te zetten. En ze zitten niet alleen op extreemrechts.

Wat terughoudendheid van het politieke en economische commentariaat in de aanloop naar de verkiezingen van 2024 zou niet slecht zijn.

We mogen ons niet laten vangen door het frame en discours van de zogenaamde wokekruisvaarders.

Zullen mijn kinderen later nog het belang van de sociale lift naar waarde schatten?

Terwijl voor de asielzoekers aan de Europese buitengrenzen steeds meer muren en hekken worden opgetrokken, staan ze voor het kapitaal wagenwijd open.

De rechterzijde houdt zich beter vast aan de takken van de bomen, want er staat een generatie jonge, linkse denkers klaar die niet zo maar over zich heen zal laten lopen.

In 2024 op eigen kracht naar de kiezer trekken of een Stadslijst maken met Open VLD. Het is een verscheurende keuze voor de Gentse Vooruit.

Zijn de lonen te hoog? Vooraleer die vraag mag worden gesteld, moet er een andere vraag worden gesteld: is de ongelijkheid aanvaardbaar?

"We gaan rekeningrijden niet door de strot van de bevolking rammen", aldus Ben Weyts. Draagvlak is een vaak misbruikt begrip om toch vooral niets te hoeven doen.

Vlaanderen heeft meer dan 40 jaar autonomie inzake ruimtelijke ordening, maar heeft er niets van terechtgebracht. Hoogtijd voor een doortastend en uitvoerbaar noodplan.

Vlaanderen heeft nood aan een uitgesproken links groene partij.

Terwijl de Russische inval de solidariteit in de Europese Unie heeft versterkt, bestaat de kans dat ze de solidariteit met het Zuiden ondergraaft.

Door haar haat voor woke wakkert de rechterzijde gevoelens van angst, complottheorieën en griezelige antipathie mee verder aan.

Goede stadsplanning en sterk lokaal sociaal beleid kunnen armoede terugdringen, maar wondermiddelen zijn het niet.

Het bitse debat over een btw van 6% voor energie is typerend voor het eeuwige dilemma van links: ideologische zuiverheid tegenover compromispolitiek.

2021 lijkt het jaar te zijn geweest van een voorzichtige remontada van de sociaaldemocratie.

We moeten beter inzien wat groot is en wat klein, wat ertoe doet en wat niet.

Alle horrorverhalen ten spijt, vormen Vooruit en PVDA in Zelzate een gewone, linkse coalitie.

De huidige arbeidersklasse is geen monolithisch wit, mannelijk blok met autoritaire en nationalistische overtuigingen.

Als er iets fout zit in de 'Vlaamse subsidiecultuur', dan zit het probleem niet bij het middenveld zelf.

De relatie tussen Vooruit en Groen vandaag is slecht. Een pleidooi voor wederzijds begrip.

Wat doet het met je als mens om voor een app te werken?

Wat als … de skiënde mama iemand met een leefloon was.

Het water is diep tussen de nieuwe partijtop en de Corbynista's.

Er is heel wat discussie of de coronapandemie de armoede wel echt doet toenemen.

Opluchting dat De Croo I er is, maar toch ook waakzaamheid. Want of de partituur van Vivaldi in de uitvoering voldoende rood en groen kleurt, zal nog moeten blijken.

We weten wel wélke betere wereld we willen, maar niet meer hoé er te geraken.

Je zal maar een hardwerkende Vlaming zijn in tijden van corona en constant lezen over topadvocaten, topchefs, topeconomen, topondernemers en toppolitici.

Waarom zouden de drie linkse partijen samen geen lokale gemeenschapshuizen oprichten?

Het zou een onvergeeflijke fout zijn om een nieuwe wereld niet op zijn minst te proberen verbeelden.

Plots dropt mijn buurvrouw de bom, achteloos bijna: 'Eigenlijk verandert er voor mij niet zo veel; ik leef al járen in quarantaine'. Ik weet even niet wat zeggen.

Het is niet wenselijk de kost voor een betere luchtkwaliteit door te schuiven naar individuele burgers.

Conner Rousseau gaat over de tongen, maar welk socialisme staat hij voor?

Hoog tijd dat het bedrijfsleven verantwoording aflegt.

Laten we ‘durven benoemen’ dat de huidige loonoptimalisatie niet meer te verantwoorden is.

Vlaanderen heeft nood aan een Grace Blakeley.

Voor links Vlaanderen is het op dit moment met begerige blik kijken naar onze Franstalige vrienden.

In 2016 werd de Britse Labour-politica neergestoken door een man met extreemrechtse sympathieën.

Alleen als links de ‘crisis van de toekomst’ weet te bezweren, heeft het opnieuw een kans.

Voor veel kiezers moet Europa er niet alleen zijn om de economie competitiever te maken in de wereld, maar ook om mensen sociale zekerheid te bieden

Johan Van Overtveldt en Viktor Orbán hebben meer met elkaar gemeen dan op het eerste zicht lijkt.

Volgens een quiz van The Guardian zit ik net op de grens van ‘niet-populistisch links’ en ‘populistisch links’ en is de leider op wie ik het meest lijk Pablo Iglesias van Podemos.

Hoe mooi zou het zijn als de drie linkse partijen in 2019 naar de kiezer gaan met een kortere werkweek als speerpunt?

Wie onzekerheid wil omzetten in vertrouwen in de toekomst, zal zowel op het sociaaleconomisch als op het cultureel-identiteitsthema moeten inzetten.

Socialistische burgemeesters botsen op een antisocialistisch beleid bij de hogere overheden.

Economische democratisering zou een veel radicalere beleidskeuze zijn dan een vermogensbelasting.

Het verzet tegen het regeringsbeleid schippert tussen hoop en wanhoop.

Onze welvaartsstaat schiet, ondanks al haar troeven, nog steeds tekort.

De asielplannen van Groen en sp.a maken duidelijk dat een realistisch vluchtelingenbeleid ook menselijk kan zijn.

Links voert zijn politiek gevecht best tegen de bovenste 20% en voor de onderste 20% in de samenleving

Waarom het voor een progressief moeilijker, zo niet onmogelijk, is om controversieel te blaffen in een tweet.