N-VA

N-VA en Vlaams Belang passen de 'radicale flank'-strategie al jaren succesvol toe. Het kan een les zijn voor Vooruit en PVDA.

Dat de woningmarkt in Vlaanderen helemaal is vastgelopen, is niet spontaan gebeurd. Het was geen natuurramp, maar een beleidsramp.

Op de rechtse flank van het debat kristalliseren zich nieuwskanalen rond de boodschappen van Vlaams Belang en N-VA. Het begin van een virtuele zuil.

Blijft Bart De Wever in 2024 Tom Van Grieken zien als een paljas of wordt hij een partner?

Minister Diependaele gedraagt zich als een strenge sheriff die zijn eigen draagvlak onderuit schopt.

Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat besturen voor zowel radicaal-rechts als potentiële partners een hachelijke onderneming is die zelden electoraal wordt beloond.

We mogen ons niet laten vangen door het frame en discours van de zogenaamde wokekruisvaarders.

De antiwokehetze legitimeert niet louter een nationalistische agenda, het injecteert extreemrechtse talking points in de mainstream.

Met deze aanval op het Recht op een Menswaardig Bestaan verlegt N-VA alweer een steen waarmee ze zichzelf ondemocratischer maakt.

CD&V vecht niet alleen voor het overleven als partij, maar ook voor haar vorm van samenlevingsopbouw.

Een Grote Verbinding tussen Vlaams-nationalisten en socialisten? In Antwerpen werkt ze alvast niet.

Zonder absolute meerderheid benadert N-VA in Vlaanderen nu de rol van CVP in die tijd. Heer en Meester van het land, met coalitiepartners die 'accenten' mogen leggen.

Wat de politieke communicatie van N-VA op Twitter ons leert.

In tegenstelling tot de Volksunie kent N-VA geen linkse of progressieve tendensen meer.

In Vlaanderen ontstaat een tandem tussen Vlaams Belang en N-VA, die het pad kan effenen voor een extreemrechts machtsblok in 2024.

Klimaatbeleid is in het vizier gekomen van rechts-populisten en nationalisten die er een electoraal wingewest in zien.

De waarschuwing van Ben Weyts aan de spijbelende jongeren is geen geïsoleerde uitspraak, maar past naadloos in de rij klimaatsceptische uitspraken van een hele reeks N-VA'ers.

Terwijl N-VA zich verheugt op een gezamenlijk meerderheidsdiscours met Vlaams Belang, zijn progressieve partijen nog steeds bezig de eigen uitslag te interpreteren.

De winst van Vlaams Belang wijten aan proteststemmen is al te simpel. Veeleer werd resoluut gekozen voor een wereldbeeld met tribalistische trekken.

Onderwijs is wellicht de lastigste Vlaamse portefeuille, maar tegelijk ook veruit de belangrijkste.

Het eurorealisme van N-VA blijft eerder vaag en gematigd. Toch wist de partij haar stempel te drukken op de Europese koers van de regering-Michel I.

Europa doet het Vlaams-nationalistisch hart niet langer sneller slaan.

Gebiologeerd door ‘het buikgevoel van de Vlaming’, hanteert CD&V steeds vaker het discours van ideologische tegenstanders.

In de Kamer zet Hendrik Vuye N-VA wel eens weg als ‘de vierde traditionele partij’. Daarmee raakt hij N-VA’ers recht in het hart.

Opletten met N-VA, zelfs al komt ze met een ‘mooi aanbod’.

Joachim Pohlmann neemt het op voor de hardwerkende Vlamingen die te veel belastingen betalen en die misbegrepen worden door de liberale progressievelingen.

Johan Van Overtveldt en Viktor Orbán hebben meer met elkaar gemeen dan op het eerste zicht lijkt.

De meeste N-VA-minister zijn dan wel erg actief in communicatie, maar dat staat in schril contrast met de realiteit op het terrein.

De trolcampagne rond de VRT-aanwerving van Jihad Van Puymbroeck is een goed voorbeeld van hoe de Nieuw Rechtse strijd werkt