Politieke communicatie

De kiezer vraagt vooral om een persoonlijke en directe communicatie, liefst enkel over thema’s die hem persoonlijk aangaan. Hij is zelden op zoek naar informatie, maar wel naar confirmatie.

Het discours van provocatie en polarisatie trekt de aandacht van de kiezer. Het werkt entertainend, maar schaadt ook het vertrouwen in de politiek en de legitimiteit van het beleid.

Onze onderbuik beslist, waarna onze ratio haar best doet om deze beslissing te verdedigen. Toch is het mogelijk om de onderbuik te bespelen en te komen tot een beter, ja zelfs rationeler, debat.

Waarom het voor een progressief moeilijker, zo niet onmogelijk, is om controversieel te blaffen in een tweet.

De mogelijkheid bestaat dat de burger het conflictueuze gebruik van sociale media door politici stilaan beu begint te geraken en zijn schouders zal ophalen bij opnieuw een controversiële tweet.

Subtiele algoritmes zijn er in geslaagd de politiek in haar huidige vorm te veranderen. Een partij kan niet meer zonder de Dataïst, die het juiste bericht op het juiste moment bij de juiste persoon krijgt.

Met de claim ‘sociaaldemocratisch’ te zijn – welke partij claimt nu niet om én sociaal én democratisch te zijn? – zullen we nooit de hoofden en harten van de werkende mensen terugwinnen.