Rusland

Nu onderhandelen (opgeven) is autocraten gelijk geven, de internationale orde mee desorganiseren en uitdagers verder uitnodigen.

Rusland voert een propagandaoorlog tegen het Westen en dat vindt een vruchtbare voedingsbodem in de antiwesterse gevoelens op het Afrikaanse continent.

'We doen gewoon voort, tot de overwinning'. De woorden van mijn oude vriend Dmytro uit Cherson blijven in mijn oren nagalmen.

Ik ben bang om mijn kinderen nog ooit naar mijn geboortegebied mee te nemen door de vele landmijnen die met de stroom meegevoerd zijn.

We moeten ook oog hebben voor het traumatische verleden van Rusland. Enkel op deze manier kunnen stappen gezet worden naar een duurzame vrede.

Er is nood aan een minder emotionele en meer nuchtere aanpak van de oorlog, waarbij de ruimere belangen beide partijen tot onderhandelingen nopen.

De oude vormen en gedachten, althans die over vrede en veiligheid, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Moeten we daar als socialisten blij om zijn?

9 maanden oorlog op het Europese continent, dat is de sombere vaststelling. Enkel als we de juiste lessen trekken, kan een progressieve realpolitik de stabiliteit herstellen.

Dictaturen zijn doorgaans rot en dysfunctioneel, maar juist daarom niet minder gevaarlijk.

Waarom Rusland over een 'bevrijding' spreekt en China over een 'conflict'.

Twee van mijn neven en nichten, en mijn broer die in Kiev woont, zijn verhuisd naar het huis van mijn ouders in een klein stadje in het westen van Oekraïne.

Het vluchtelingenbeleid in Europa wordt gestroomlijnd volgens etniciteit, godsdienst en geslacht, waarbij er een duidelijke voorkeur is voor witte christelijke niet-mannen.

De dramatische jaren 1990 vormden vruchtbare grond voor het autoritaire leiderschap van Poetin. Het Westen speelde hierin een dubbele nefaste rol.

Wie een beeld van Polen had als migrantenonvriendelijk land, moet die mening herzien. Poetins gewelddadige oorlog smeedt in Polen verbondenheid en vrijheid.

Met leugens, censuur en propaganda hebben Russen altijd geleefd. Poetin voert deze oorlog niet alleen tegen de Oekraïners, maar ook tegen zijn eigen volk.

De invasie van Oekraïne biedt nieuwe kansen voor de energietransitie. Hernieuwbare energie is minder gevoelig voor geopolitiek.

Laat ons – terwijl we de vluchtelingen de rust gunnen die hen toekomt – ook al eens naar de wetgeving van morgen kijken.

Met de Russische invasie in Oekraïne dreigt een ontrafeling van het wereldsysteem, waarbij Oekraïne slechts de eerste steen zou zijn.

We moeten Poetin raken waar het pijn doet. Geen enkele euro mag nog vloeien naar fossiele brandstof investeringen.

De oorlog in Oekraïne had kunnen worden vermeden. Vooral de NAVO heeft de relaties met Rusland helpen verzieken.

De stoutmoedigste activist had niet durven dromen dat Europese regeringen plotsklaps de overzeese bezittingen van de globale 1% in de ban gingen slaan.

Syrië is een complexe knoop, waar internationale mogendheden elkaar goed in de gaten houden. En daar komt nu de nieuwe factor corona bij.

Een misverstand, militair incident of uitgelokte provocatie is voldoende om de hele regio en daarbuiten in brand te zetten.