ruimtelijke ordening

In de beleidsnota van Jo Brouns ontbreekt een coherente strategie om de uitdagingen voor onze omgeving en ruimte aan te gaan. Vlaanderen wil niet excelleren.

Hoe vermijden we dat de Vlaming met een bescheiden inkomen op zoek naar een betaalbare bouwgrond, vooral gaat wonen op de slechtst gelegen plekken?

In onze verspreide bebouwing staat de houdbaarheid van het thuiszorgmodel onder druk en missen we kansen om gratis in te zetten op preventieve gezondheidszorg.

Iedere strategie die de sociale verdringingseffecten van gentrificatie wil aanpakken, start best vanuit een klassenperspectief.

Kan een historisch begrip van infrastructuur bijdragen aan meer rechtvaardige planningsconcepten voor de nevelstad vandaag?

Zou minister Peeters tegen kwetsbare groepen die afhankelijk zijn van een bushalte en de bus ook durven zeggen dat ze moeten stoppen met ‘klagen en zagen’?

Het Vlaamse beleidsplan waarin de bouwshift werd aangekondigd, is nu vijf jaar na datum nog steeds niet juridisch van kracht.

Cohousing is vooral een stedelijk verschijnsel, maar het kan evengoed in villawijken. Het bestaande zwembad wordt dan een gedeelde voorziening.

Natuur en bos is al sinds de begindagen van de bestemmingsplannen onmiskenbaar het 'ondergeschoven kind' van de Vlaamse ruimteboekhouding.

Waarom kreeg de Tereos-fabriek in het centrum van Aalst in 2017 een 'eeuwigdurende' milieuvergunning?

97% van alle Belgische webshops zijn micro- of kleine ondernemingen. Shop online, doe het lokaal en via ophaalautomaten.

We klikken Vlaanderen vast in een economisch en sociaal ontwikkelingsmodel uit de vorige eeuw.

De kantorenkrimp is geen probleem maar een geschenk voor stadsontwikkeling.

Socialisten zouden zich kunnen herinneren dat de arbeidersbeweging ooit een belangrijke strijd heeft gevoerd tegen het verlonen van werknemers in natura.

Er is in Vlaanderen nog weinig plaats om water vast te houden. Wat zijn hefbomen inzake ruimtelijke planning in de strijd tegen droogte?

Bij veel lokale besturen is er nog steeds sprake van politiek dienstbetoon. En dan zijn ruimtelijke planners vervelend 'voor wie de vrienden wil plezieren'.

De klimaat- en biodiversiteitscrisis dwingen landbouwers en ruimtelijk planners nu rond de tafel te zitten.

Als we iets nauwkeuriger kijken naar de ruimtelijke ordening van Nederland in de laatste decennia, zien we dat ze toch wat minder effectief is dan ze lijkt.

Op het eerste zicht lijkt verkavelen voor armlastige gemeenten een goede deal, maar ruimtelijk wanordenen zorgt vele tientallen jaren voor een financiële slagschaduw.

Hoe creëer je waterdoorlaatbare en groene open ruimte in een dichtbebouwde omgeving zoals Brussel?

Vlaanderen heeft meer dan 40 jaar autonomie inzake ruimtelijke ordening, maar heeft er niets van terechtgebracht. Hoogtijd voor een doortastend en uitvoerbaar noodplan.

In het voorjaar 2021 vroeg minister Zuhal Demir mij om als intendant het Ventilusproject te deblokkeren. Een aantal feiten op een rij.

De overheid heeft decennialang verspreid wonen getolereerd, zelfs gestimuleerd, maar geeft nu de boodschap dat ze er niet langer een bus kan laten rijden.

Thuiswerken is een potentiële boemerang in het gezicht van duurzaam ruimtegebruik.

Ruimtelijke ordening werd herleid tot zoveel mogelijk vergunningen afleveren en achterpoortjes wijd openzetten, zodat de uitzondering weer de regel werd en wie geld heeft zijn gang kan gaan.

Het is geen uitgemaakte zaak dat er in de gewenste samenleving steden zullen zijn, laat staan steden zoals die er vandaag uitzien.

Of de stedelijke agenda van het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen bijdroeg aan de opkomst van Vlaams Belang kunnen we niet hard maken. Maar de gelijkenissen zijn wel opvallend.

De totale Vlaamse huisverpleging rijdt dagelijks een kleine 15 keer rond de evenaar.

Hoe kunnen we opnieuw ‘open’ steden bouwen waar mensen samenleven en om geven?