wonen

Op deze wereldverzetdag tegen armoede kunnen wij, socialisten, fier zeggen dat Wonen opnieuw centraal staat in het Vlaamse regeerakkoord.

20 jaar lang krijgt het beleidsdomein Huisvesting spijtig genoeg alleen maar ‘nougatbollen’. Kunnen we eindelijk rekenen op voortschrijdend inzicht bij de volgende Vlaamse regering?

Laten we hopen dat formateur Diependaele minister Diependaele de les spelt. Een koerswijziging op Wonen is immers fundamenteel.

Er tekenen zich een aantal fundamenteel tegengestelde visies af op hoe we de grote uitdagingen gaan aanpakken. Welke samenleving willen we eigenlijk?

In Wenen bouwden sociaaldemocraten honderd jaar geleden al 'paleizen van de arbeidersklasse'.

Dat de woningmarkt in Vlaanderen helemaal is vastgelopen, is niet spontaan gebeurd. Het was geen natuurramp, maar een beleidsramp.

Een massale opkomst bij de volksraadpleging kan het stadsbestuur uitdagen tot een effectief niet-speculatief en meer sociaal grondbeleid.

Minister Diependaele gedraagt zich als een strenge sheriff die zijn eigen draagvlak onderuit schopt.

Als het grondrecht op wonen ondergeschikt wordt gemaakt aan de zoektocht naar werk, dan is dat zoveel zeggen als: wie niet genoeg solliciteert, moet maar dakloos worden.

Wie zijn ze, de gulzige pandjesverzamelaars en de op steeds grotere rendementen beluste vastgoedgroepen in de steden?

Wonen is een grondrecht. De Vlaamse overheid neemt onvoldoende initiatief om dit recht ook effectief waar te maken.

Het wordt op meerdere punten nog uitkijken naar de Beleidsnota van de nieuwe minister van Wonen, Matthias Diependaele.

We pleiten voor het terugbrengen van de huurwaarborg naar 1 maand en het inzetten van een centraal huurwaarborgfonds.

De totale Vlaamse huisverpleging rijdt dagelijks een kleine 15 keer rond de evenaar.

We horen regelmatig dat steden niet veel kunnen doen aan hun armoedecijfers, maar met het lokaal woonbeleid hebben ze wel een erg belangrijke hefboom in handen.