ZOMERREEKS 2020: #BETERnacorona

De essentiële politieke en maatschappelijke vragen waar de coronacrisis ons toe brengt zijn opnieuw naar de achtergrond verdwenen.

Een pandemie als opportuniteit voor korte keten en lokaal voedselbeleid.

Met een nieuw woord alleen gaan we het niet redden, maar taal is essentieel in het racismedebat.

Ik geloof dat we allemaal meer verdienen dan dansen in de ratrace van elke zotte dag.

Het is duidelijk dat voor de Vlaamse regering woningen louter een marktproduct zijn. Het is hoog tijd voor een alternatief woonmodel.

Minder planlast en meer subsidies voor het jeugdwerk zou een enorme maatschappelijke winst opleveren.

Elke beleidskeuze moet worden afgetoetst aan een reeks randvoorwaarden die de compatibiliteit aantonen met het collectief langetermijnbelang met 2050-2100 als horizon.

Hier en daar een nachttrein opnieuw laten rijden is mooi, maar het is niet voldoende. De luchtvaartsector moet grondig worden herdacht en gereguleerd.

Het geeft hoop om mensen te zien vechten voor wat zij denken dat juist is.

Enkel met gezonde dorpen en steden als fundering kan een robuust gezondheidssysteem gerealiseerd worden dat in staat is om corona en nieuwe pandemieën te beheersen.

Wordt de islam door het multiculturalisme bevoordeeld?

Kunnen we voor de economische relance na corona iets leren uit het Belgisch industriebeleid van de jaren 1950 en 1960?

Hoe zetten we AI optimaal in om mens en machine samen te laten werken in het belang van de mens, dat is de centrale vraag aan de vooravond van de vierde Industriële Revolutie.

De coronacrisis is voor de overheid een herkansing om het tij te keren en iedereen mee te nemen.

Geef jongeren met Afrikaanse afkomst meer inspraak in het deklolonisatiedebat.

Het moment is gekomen om te breken met het weinig ambitieuze en asociale beleid van de afgelopen 15 jaar.

Tijdens de coronacrisis werden we geconfronteerd met een inhalig patronaat. We hopen nu op een regering die vormgeeft aan een robuuste sociale agenda.

De coronacrisis dwingt ons om na te denken over de wijze waarop we omgaan met kwetsbare gezinnen.

Infrastructuur in intergemeentelijke handen kan de hardwire zijn voor een duurzame toekomst.

Hoe kunnen we in het post-coronatijdperk klimaatbewust consumeren, met respect voor de volgende generaties?

Grote massamanifestaties zullen in 2020 wellicht niet meer kunnen, dus moeten we als klimaatbeweging op zoek naar nieuwe protestvormen.

Dankzij een stevige portie creativiteit komt het sociaal werk in al haar facetten weer op gang. Maar het blijft een uitdaging om toegankelijk te blijven op niet-digitale manieren.

Als de sociale afstand van 1,5 meter ons kan redden van corona, waarom kunnen we dan niet 1,5°C gebruiken als morele plicht om ons te redden voor het leven?

Dit was voor mij de zwaarste periode uit mijn leven, waarin ik plots besefte wat 'alleen' in alleenstaande eigenlijk betekent.

Laat de ruim 6.200 doden in de woonzorgcentra eindelijk een wake-upcall zijn om radicaal werk te maken van een warme ouderenzorg.

De kortstondige opflakkering van boerentrots tijdens corona herinnert ons aan de noodzaak van lokale en weerbare voedselsystemen.

We zullen water veel meer moeten bufferen, beter laten infiltreren en vasthouden in de ondergrond.

Ik verlang naar een systeem dat je effectief flexibel laat combineren wat voor jou en je leefomgeving het meest haalbaar én menselijk wenselijk is.

Ontwikkelingshulp past niet in een progressieve agenda. Drie voorstellen voor een betere wereld zonder hulp en inmenging.

De vermaatschappelijking van de zorg kan slechts een succes zijn wanneer er effectief voldoende middelen voor worden uitgetrokken.

Corona heeft de waardering voor alles wat kwetsbaar en immaterieel is nog doen toenemen. Maar de heropstart van de cultuursector hangt aan een zijden draadje.

Meer fietsverkeer. Waarom zijn we er niet eerder aan begonnen?

Het is vanuit de nieuwe COVID19 sociaal-ecologische dynamiek dat nieuwe progressieve mogelijkheden zich aandienen, maar deze worden geconfronteerd met ongeziene uitdagingen.

Bouwpakket voor een beter arbeidsmarktbeleid en een groots huis der sociale zekerheid (zonder koterij).

Waarom zouden we deze crisis niet aangrijpen om de economie te herontwerpen zodat ze minder afhankelijk wordt van groei?

Straathoekwerk is doen en doormodderen, nooit aanmodderen. Maar hoe moet straathoekwerk er uitzien na corona?

Memoires van een overgangskind (2025-2053)

We moeten het effect van corona als ongelijkheidsvirus even hard bestrijden als het eigenlijke gezondheidsvirus.

Op politiek, sociaal en arbeidsorganisatorisch vlak tast het kleine coronacelletje de grootste structuren aan. We kunnen ons nu behelpen met lapwerk, of kiezen voor vakwerk.

Het Nederlandse collectief Samen uit de Crisis wil eerlijk en groen uit de coronacrisis komen. Het doet daartoe voorstellen op vijf domeinen.

Vanuit het besef van mondiale onderlinge afhankelijkheid moet solidariteit naar die macroschaal doorgedacht worden, wil een links alternatief nog toekomst hebben.

Zowel de klimaatcrisis als de coronacrisis hebben te maken met de structurele weeffouten in onze samenleving.

Als de coronacrisis iets positief heeft opgeleverd, dan wel het besef dat we het gewone leven te veel in de hoek laten drukken.

De samenstelling van het relanceteam geeft weinig hoop dat zorg in de toekomst anders en beter zal worden georganiseerd.

Het bestaan van de stad zoals we die gekend hebben, van 'stedelijkheid' als levenswijze, staat op het spel.

Ze zijn jong, links en kwaad. Martha Balthazar en Marta Maes strijden overtuigd voor een betere wereld. Maar er is ook twijfel. ‘Wil ik wel kinderen op deze wereld zetten?’

Als politici verlamd door de volgende verkiezing het (schijnbare) eigenbelang niet kunnen overstijgen, dan moeten we herverkiezingen maar afschaffen.

Hoe kunnen jij en ik ervoor zorgen dat het beter wordt na corona? Hou zelf actief de hoop hoog en organiseer sociale macht via 'big organizing'.

Het boekje Pandemic! kan worden gezien als Žižeks manifest voor een andere wereld na corona. Zijn bijdrage aan #BeterNaCorona, als het ware.

De coronapandemie en bijhorende lockdown is niet voor iedereen gelijk in de academische wereld. Gender- en andere ongelijkheden dreigen alleen maar te vergroten.

De overschrijding van de grenzen van de planetaire draagkracht is veel gevaarlijker dan COVID-19.

Een relanceplan is een unieke kans om versneld de transitie in te zetten. Met de Europese Green Deal als blauwdruk.

Het basisinkomen kan het vlaggenschip zijn van ons streven naar meer vrijheid en gelijkheid, de bestaansreden van progressieve politiek.