armoede

Tot nader order moeten we blijven tonen wat leven in armoede betekent, wat de 'Zorgen voor mama' zijn. En niet enkel 'The Sky Is The Limit'.

Hoe lang is het niet geleden dat er zo breed over armoede werd gepraat als nu over menstruatie-armoede?

Hoe lang is het niet geleden dat er zo vaak én zo breed over armoede werd gepraat op sociale media als nu over menstruatie-armoede?

Het woord 'armoede' staat niet één keer vermeld in het Vlaamse relanceplan. Waar blijft Vlaanderen?

Er is heel wat discussie of de coronapandemie de armoede wel echt doet toenemen.

De Voedselbanken zijn voor steeds meer mensen levensnoodzakelijk.

Een nieuw systeem, de wereld op haar kop. Alstublieft kenners, we snakken ernaar. Teken ons een plan.

De coronacrisis zal littekens nalaten in de psychiatrische sector.

De coronacrisis zal littekens nalaten in de psychiatrische sector.

De sociaalwerkpraktijk wordt door de coronacrisis gebricoleerd tot een ander geheel.

In veel gezinnen is het onmogelijk om kwaliteitsvol thuisonderwijs te organiseren.

In veel gezinnen is het onmogelijk om kwaliteitsvol thuisonderwijs te organiseren.

Geen social distancing van mensen in of nabij armoede.

Het is onbegrijpelijk dat solidariteitsfondsen, die kwetsbare mensen ondersteunen, in deze crisis alleen worden opgestart dankzij het initiatief van geëngageerde burgers.

Plots dropt mijn buurvrouw de bom, achteloos bijna: 'Eigenlijk verandert er voor mij niet zo veel; ik leef al járen in quarantaine'. Ik weet even niet wat zeggen.

Terugplooien op je gezin klinkt aantrekkelijk zolang jouw thuis een veilige plek is.

Terugplooien op je gezin klinkt aantrekkelijk zolang jouw thuis een veilige plek is.

Geef steden en gemeenten niet alleen de verantwoordelijkheid maar ook de middelen om het sluitstuk te zijn van een beleid dat daadwerkelijk armoede wil aanpakken.

Het is wel degelijk mogelijk een klimaattaxshift te ontwerpen die geen zwaardere last legt op de gezinnen met een laag inkomen.

Het Vlaams regeerakkoord leest als een verhaal van rechten en plichten, maar het is toch vooral een verhaal van gemiste kansen.

Behoorde in België halfweg de jaren 1980 nog bijna vier op tien mensen tot de kernmiddenklasse, nu is dat nog maar één op drie.