armoede

De 23% Vlaamse en 52% Brusselse huishoudens zonder auto zijn in meerderheid alleenstaand en zitten geconcentreerd in de laagste inkomensdecielen.

Je begrijpt de hoop van de insteek van 'kinderarmoede': een context zichtbaar maken. Alleen heeft 'kinderarmoede' rechts helemaal niet tot solidariteit verleid.

Wat nu gebeurt met de energiecrisis, is ongezien en hallucinant. Mensen zijn in paniek of slapen niet van de onzekerheid. 'Mag ik me ook verwachten aan een jaarafrekening van duizenden euro's'?

Wie het recht op betaalbare en duurzame energie wil garanderen voor iedereen, moet vooral investeren aan de onderkant.

Het huidige systeem is gewoon niet geschikt om in crisistijden mensen gericht te ondersteunen, en ook in normale tijden is het niet doelmatig genoeg in de strijd tegen armoede.

Met simplistische grafieken lieten vooruitgangsdenkers voorbije jaren uitschijnen dat armoede binnenkort definitief naar de geschiedenisboeken verwezen zou zijn. Niets blijkt minder waar.

Vorige zaterdag trok ik naar de Grote Markt van Aalst waar syndicalisten van het ABVV zure Napoleons uitdeelden, een verwijzing naar het zure gevoel die de steeds hogere facturen bij de mensen oproept.

Drie centrale take-aways uit de Herfstschool van Denktank Minerva en Reset.Vlaanderen.

Het minimuminkomen in Vlaanderen volstaat meestal niet om menswaardig te kunnen leven en ook de impact van sociale voordelen is vaak onvoldoende.

Lokale overheden zijn, met hun openbare bibliotheken, de belangrijkste actoren in de digitale inclusie van kwetsbare bevolkingsgroepen. Gent toont hoe dat kan.

In de huidige malaise in de Vlaamse kinderopvang kan je je afvragen of kinderopvang verplichten wel verstandig of wenselijk is, laat staan een prioriteit.

Laten we geleidelijk aan de bedragen van de gezinnen met de hoogste inkomens verlagen ten voordele van de gezinnen met de laagste inkomens.

Elke ochtend opent O. met de gevleugelde woorden: 'Welcome to the party'. Enige ironie is hem niet vreemd, zo blijkt: 'The bullshit social paradise'.

Tot nader order moeten we blijven tonen wat leven in armoede betekent, wat de 'Zorgen voor mama' zijn. En niet enkel 'The Sky Is The Limit'.

Hoe lang is het niet geleden dat er zo breed over armoede werd gepraat als nu over menstruatie-armoede?

Hoe lang is het niet geleden dat er zo vaak én zo breed over armoede werd gepraat op sociale media als nu over menstruatie-armoede?

Het woord 'armoede' staat niet één keer vermeld in het Vlaamse relanceplan. Waar blijft Vlaanderen?

Er is heel wat discussie of de coronapandemie de armoede wel echt doet toenemen.

De Voedselbanken zijn voor steeds meer mensen levensnoodzakelijk.

Een nieuw systeem, de wereld op haar kop. Alstublieft kenners, we snakken ernaar. Teken ons een plan.

De coronacrisis zal littekens nalaten in de psychiatrische sector.

De coronacrisis zal littekens nalaten in de psychiatrische sector.

De sociaalwerkpraktijk wordt door de coronacrisis gebricoleerd tot een ander geheel.

In veel gezinnen is het onmogelijk om kwaliteitsvol thuisonderwijs te organiseren.

In veel gezinnen is het onmogelijk om kwaliteitsvol thuisonderwijs te organiseren.

Geen social distancing van mensen in of nabij armoede.

Het is onbegrijpelijk dat solidariteitsfondsen, die kwetsbare mensen ondersteunen, in deze crisis alleen worden opgestart dankzij het initiatief van geëngageerde burgers.

Plots dropt mijn buurvrouw de bom, achteloos bijna: 'Eigenlijk verandert er voor mij niet zo veel; ik leef al járen in quarantaine'. Ik weet even niet wat zeggen.

Terugplooien op je gezin klinkt aantrekkelijk zolang jouw thuis een veilige plek is.

Terugplooien op je gezin klinkt aantrekkelijk zolang jouw thuis een veilige plek is.

Geef steden en gemeenten niet alleen de verantwoordelijkheid maar ook de middelen om het sluitstuk te zijn van een beleid dat daadwerkelijk armoede wil aanpakken.

Het is wel degelijk mogelijk een klimaattaxshift te ontwerpen die geen zwaardere last legt op de gezinnen met een laag inkomen.

Het Vlaams regeerakkoord leest als een verhaal van rechten en plichten, maar het is toch vooral een verhaal van gemiste kansen.

Behoorde in België halfweg de jaren 1980 nog bijna vier op tien mensen tot de kernmiddenklasse, nu is dat nog maar één op drie.